Ikona dostępności
Przycisk zamknięcia
Wyszukaj
Przycisk zamknięcia

Artur Ekert

Profesor fizyki kwantowej na Wydziale Matematyki Stosowanej i Fizyki Teoretycznej Uniwersytetu w Cambridge, profesor Narodowego Uniwersytetu w Singapurze, pionier kryptografii kwantowej

Za swoją pracę nad wykorzystaniem splątania w kryptografii Artur Ekert został nagrodzony w 1995 roku Medalem Maxwella przyznawanym przez Institute of Physics a w roku 2007 Medalem Hughesa przyznawanym przez Royal Society. Artur Ekert jest również jako uczestnik projektu IST-QuComm współlaureatem Nagrody Kartezjusza za rok 2004 przyznawanej przez Unię Europejską za wybitne osiągnięcia w zakresie nauki i technologii będące rezultatem badań międzynarodowych na poziomie europejskim.

Zainteresowania naukowe Artura Ekerta obejmują dziedzinę przetwarzania informacji w systemach kwantowo-mechanicznych, ze szczególnym uwzględnieniem kryptografii i obliczeń kwantowych.

W swojej pracy z 1991 roku wprowadził on, bazując na nierównościach Bella, oparty o splątanie protokół kwantowej dystrybucji klucza. Eksperymentalna realizacja zaproponowanego protokołu została wykonana w 1992[10] przy współpracy naukowców z Defence Research Agency. Jednocześnie wprowadził pojęcia spontanicznego parametrycznego obniżenia częstości, kodowania fazy oraz interferometrii kwantowej do słownika kryptografii.

Ekert jako pierwszy rozwinął koncepcję dowodu bezpieczeństwa opartego na puryfikacji splątania. Wniósł także pionierski wkład zarówno w zakresie aspektów teoretycznych obliczeń kwantowych, jak i propozycji ich realizacji eksperymentalnych. W tej dziedzinie udowodnił, że prawie każda kwantowa bramka logiczna działająca na dwóch qubitach jest uniwersalna. Zaproponował on również jedne z pierwszych realistycznych implementacji obliczeń kwantowych – przy wykorzystaniu indukowanego oddziaływania dipol-dipol w sterowanym optycznie układzie kropek kwantowych oraz przy wykorzystaniu interferometrii Ramseya. Wprowadził również bardziej stabilne geometryczne kwantowe bramki logiczne oraz zaproponował wolne od szumów kodowanie, które obecnie znane jest jako podprzestrzenie wolne od dekoherencji.

Inne ważne prace Ekerta dotyczą wymiany stanów kwantowych, szacowaniem optymalnych stanów kwantowych oraz transferem stanów kwantowych. Jest on również znany z prac nad połączeniem pojęcia dowodów matematycznych oraz praw fizyki, jak również z popularnonaukowych publikacji z dziedziny historii nauki.

Materiały zaczerpnięte ze strony https://pl.wikipedia.org/wiki/Artur_Ekert

Biblioteka
Internat
Działalność SU
Pedagog szkolny
Matura 2024
Latina exercenda
Przydatne linki

Strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług i zgodnie z Polityką Plików Cookies.

Zamknij